90lar büyülü yıllar, en azından benim için.ben popüler kültürün aptallaştıran keskin zekasına hayran bir çocuktum.micheal jackson dansı yapmaya çalışır, grup vitamin'e güler, abimin leman dergilerinden küfür öğrenirdim.cine5'in şifreli olduğu zamanları yaşadım.yılbaşı programlarının gerçekten özel ve eğlendirici olduğu yıllar...mezdeke kaseti koyup oynamak vardı, kuzenlerle bir olup evde parti yapmak, uzun gecelerde balkondan gelen okey taşlarının sesi...özlenmeyecek gibi değiller.klima yerine vantilatörle serinlemek güzeldi örneğin, kağıt bağlayacak telleri yok klimaların ne yazık ki.sanki o zamanlar daha az televizyon vardı, bilgisayar desen street fighterdan ibaret bir oyuncaktı.e yazmak yerine konuşmak vardı en önemlisi...daha çok insandık sanki eskiden.şimdi biraz internet biraz televizyon olduk.zamazingolaştık yani dedemin deyişiyle...(annanem daha ayıp bir şey diyor, onu söyleyemem ben!)
şimdi bakalım ne kalmış çocukluğumdan ergenlik ve sonrasına?bu beyaz sayfayı bana ayırdığı için blogspot ailesine teşekkürü bir ahlak borcu bilmekle başlayalım mesela.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder