bu yaşamak biçiminden gözüm kararıyor bazı sabahlar, hele açsam (ki doymayı sevmiyorum bilhassa sabahları). anlamsız zamanlarda içim tiz bir kadın sesi olup titriyor. bir biyolojik açıklaması yok elbet - nasıl olur! kesip atsam akşamları, bir tedavi olur belki. daha aydınlık bir yaşam pek şirindir üstelik! nerde periyodik günler, tutarlı saatler nerde...aman allah, düşman başına güleç bir gün ayması. hiç değilse yirmili yaşların bir anlaşılmazlığı olmalı!