tam olarak bir şey-yani herhangi bir şey- olamamak derdim.uzun zamandır dert ettiğim bir meselidir bu, laf ola beri gele dertlenmesi değil.tam olarak iyi bir öğrenci olamadım; çok kopya çektim, az hırslı oldum, bu işte çok eğlendim.iyi bir aile ferdi olamadım; abime vefasız, babama dik başlı, anneme koca bebek oldum.aslına bakılırsa iyi bir arkadaş da olamadım.çok oldu sırtımı dönüp yüz çevirdiğim.arayıp sormadığım, merak etmediğim, ettimse de belli etmediğim.unuttuğum çok oldu.bilmekle bildirmek olmayacağını anlamazlıktan geldiğim...kimi zaman vurdumduymaz ama çoğu zaman çekingen, korkak,kalp kırmaz...gerçi şimdilerde başka, şimdilerde götümü çalıya vereyim diye adımı deliye çıkarma hevesindeyim.ne iyi bir okur olabildim, ne parlak bir yazar.öykünmekle geçiyor zamanım, işte geldim yirmi yaşıma.bilirmiş gibi yapmakta iyiyim ama felsefeden de sınıfta kalırım.efe murat balıkçıoğlu'nun onsekizinde neitzsche'nin tarih felsefesi üzerine yazdığı deneme hala aklımda, gözlerimi ışıldatır.henüz yazamadım, mezun oluncaya kadar yazabilir miyim öyle bilenmiş bir yazı emin değilim.başka ne kaldı kirletmediğim sıfatlarımdan?doğru dürüst genç kız bile olamadım.oje süremedim, topukluyla rahat edemedim.hep ağda zamanı gelmiş, hep saçı yağlı, mutlaka fazladan beş kilosu olan,her zaman bilinçli olarak bir yerinden uyumsuzluğa kaçan...ne iyi bir izleyici, ne iyi bir dinleyici...herşeyden anlamak hevesinde de değilim.aksine bu tavrı fazlaca erkil buluyorum.ben galiba hem o hem o olmayan, ne o ne o olmayan...o da galibalı.
velhasıl ben; ne ayrı baş çekebildim ne hizada bir durabildim, şu uzun zaman, şu kısa yaşamışlıkta.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder